
Een vrouw kwam bij me: over oerkracht en bevallen
Al gauw word ik naar haar bekken getrokken. Haar benen worden zwaar en wat verdoofd. Hetzelfde gevoel als toen ze beviel van haar dochtertje. Toen ging de baby letterlijk dwars liggen en ze werd met een spoedkeizersnede geboren.
Nu wil haar lijf opnieuw bevallen, haar knieën trekken zich op en openen. Ik help mee de “energetische baby” naar buiten te begeleiden. Ze huilt, is gefrustreerd, voelt zich gefaald. Want tegelijk voelde ze zich zo krachtig en verbonden met iets Groters, de Aarde, de wortels van de bomen, de kracht van de Natuur, het Oervrouwelijke. Heden en verleden lopen door elkaar.
Het conflict van de oervrouwelijke kracht en de frustratie om de keizersnede is heel voelbaar in haar lichaam. We blijven erbij. Acceptatie van wat is. Er komt rust. Haar bekken vult zich. Ze voelt haar kracht terugkomen. Mijn baarmoeder verbindt zich als vanzelf met de hare en die van zovele vrouwen. De baby had het gehaald, zij ook en haar natuurlijke oerkracht was er nog steeds.

Een vrouw kwam bij me: over moeite met zachtheid en Moeder Aarde
Een vrouw kwam bij me: ze kon zo moeilijk contact maken met zachtheid. Ze zag het bij anderen maar deed vervolgens heel erg haar best om met die zachte kwaliteit contact te maken.
In de behandeling zakten we in de aarde, Moeder Aarde. Gekoesterd en omarmd worden door de Grote Moeder. Haar biologische moeder kon die kwaliteit van koestering niet bieden. Nu kon ze zich laten zinken. Haar maaggebied (aarde-element) ontspande en obstakels smeltten weg.
Het Water, de Grote Dochter, maakte zacht en rustig. Haar bekken voelde krachtig en verfrist. Ze ervaarde zachtheid van binnenuit.

Een vrouw kwam bij me: over pijn na een borstsparende operatie en overlevingsangst
4 jaar geleden had ze borstkanker en na de operatie bleef ze pijn hebben aan haar geopereerde borst. Daar moest ze mee leren leven hadden de dokters gezegd. Maar de pijn speelt haar nu parten als ze haar kleinkinderen wil knuffelen.